Nationaal Park De Maasduinen herbergt de langste gordel van rivierduinen van Nederland. Er zijn verschillende deelgebieden. Wij opteren voor het Reindersmeer, dat ontstond door zand- en grindontginningen. Sinds de laatste graafmachines vertrokken, voert de natuur hier de bovenhand. Maar er is ook veel oog voor recreanten in dit wandelgebied.
Het is zondag en best druk aan het moderne bezoekerscentrum. Binnen is alles tot in de puntjes verzorgd, tot de natuurspreuken op tegeltjes op het toilet toe. Zo leer ik al plassend dat haringen met elkaar communiceren door winden te laten. Omdat we hier vlakbij de Duitse grens zitten, wordt alles in twee talen gecommuniceerd.
Zwaluwen in actie
We kiezen voor de rode wandeling, die ons in 8 kilometer rond het meer brengt. Links van ons liggen beboste duinen, rechts schittert het meer. Honden plonsen lustig in het ondiepe, zuivere water. De bossen worden onderbroken door open zandvlakten en heidevelden. Boven een klein ven schieten een tiental oeverzwaluwen door de lucht. Een kikker roept naar ons vanuit de oeverbegroeiing.
Zangvogels laten hun beste lied horen of zoeven over de heide, ganzen dobberen gemoedelijk toeterend op het heldere water en een grote verscheidenheid aan planten, struiken, bloemen en korstmossen laat zich van haar beste kant zien. Het meer kent verschillende eilanden en inhammen met een specifieke plantengroei die een paradijs vormen voor watervogels.
Gravende wespen
We komen aan een plek waar in 2005 open stuifzanden werden gecreëerd. Die zijn ondertussen alweer grotendeels gefixeerd door een tapijt van korstmossen en grassen. Op sommige stukken hebben de heideplanten en dennen ook al hun intrede gedaan. Het is fascinerend om de verschillende fasen zo langs elkaar te zien.
In het zand ontdekken we gaatjes en grotere holletjes en een bedrijvigheid van verschillende soorten mieren, zandbijen en graafwespen. We zien hoe een graafwesp met zijn poten zand naar achteren gooit om vervolgens een holletje binnen te gaan.
Natuurspeeltuin
We worden getrakteerd op een afwisseling van duinen, heide, bossen en natuurlijk het meer. Aan het begin en het einde van de route vind je heel wat extra entertainment, ook voor kinderen. Zo zijn er evenwichtsbalken, een plek waar je water kan oppompen en de grote natuurspeeltuin de Boskoel. Halverwege het meer kan je gebruikmaken van een trekpontje om jezelf naar de overkant te brengen. We doen dat niet, omdat we daarmee onze wandeling zouden inkorten.
Na onze wandeling rusten we uit op het terras aan het bezoekerscentrum, dat boven het meer ligt. De oeverzwaluwen vliegen ook hier boven onze hoofden. Perfect!
Vleermuizen spotten aan het kasteel
We logeren in een hotel in het nabijgelegen Arcen. ’s Avonds gaan we nog even naar het centrum van het gezellige Maasdorpje voor een korte wandeling. We struinen door de straten van het plaatsje waar de tijd lijkt te hebben stilgestaan en langs de Maas.
Opnieuw krijgen we het gezelschap van oeverzwaluwen. Aan de ruïne van een oud poortgebouw – Arcen was ooit een versterkt dorp – vliegt een eenzame reiger op en wiekt over de rustige, brede rivier richting ondergaande zon. Aan de overkant hangt een torenvalk biddend in de lucht.
We gaan nog even langs het kasteel Arcen, dat baadt in het licht van de opkomende maan. Tussen de donkere schaduwen in het water van de slotgracht jaagt een vleermuisje op insecten. We zien hem telkens weer opduiken in het licht van de retrostraatlantaarns, soms tot op enkele meters naderen en met een aantal hoekige bochten en vreemde luchtcapriolen weer in het duister oplossen. Op de achtergrond het stille, donkere kasteel. Plots begrijp ik waar Bram Stoker zijn inspiratie haalde.
Alle foto’s door Jo Cuenen.
—
Mijn naam is Leen en ik ben dolenthousiast over de natuur. Die liefde geef ik graag door aan anderen, ook aan kinderen. Daarom maakte ik het natuurdoeboek Woudapen.
Geef een reactie